با بچه‌هایی که حرف گوش کن نیستند چه کار کنیم؟
مدیریت فرزندان نافرمان کمی دشوار است. این بچه‌ها ممکن است به دلایل مختلفی از جمله شرایط زندگی، محیط، رفتار والدین و اطرافیان، ارثی و … سرکش باشند.
مدرسه آنلاین – فرزندانی حاضرجواب هستند و زیاد به حرف گوش نمی‌کنند و سعی می‌کنند با هر آنچه باید انجام دهند مخالفت می‌کنند، مناسباتی خاصی باید در پیش بگیریم و رفتار با آنها متفاوت با فرزندان آرام و حرف‌گوش‌کن است.
در صورت حاضر جوابی و نافرمانی فرزندان والدین ممکن است با عصبانی شدن، فریاد زدن یا تنبیه کردن از خود واکنش نشان دهند. این روش صرفاً وضعیت را بدتر می‌کند. راهکارهایی برای از بین بردن سرکشی و حاضرجوابی کودکان وجود دارد که ما به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.
*منظور خود را به کودک بفهمانید
منظور خود را به کودک بفهمانید و دقیق به او بگویید که چه چیزی می‌خواهید. استفاده از کلمات منفی برای کودکان قابل درک نیست. زمانی که به کودک خود می‌گویید در اتاق توپ بازی نکن، او نمی‌تواند این جمله را درک کند، زیرا استدلال کودکان ضعیف است. او با خود می‌گوید اگر توپ بازی نکنم پس باید چه کار دیگری انجام دهم؟ بنابراین افعال منفی راه درستی برای منصرف کردن کودک از کار اشتباه او نیست. میتوانید این جمله را به صورت مثبت به او بگویید تا گوش دهد. به او بگویید توپ را در دستت نگه دار.
*با کودک خود بازی کنید
والدین می‌توانند یک سری از آموزش‌ها را به صورت مختلفی در باب بازی کردن به کودک خود بیاموزند. والدین باید علاقۀ کودک خود را در زمینه هایی که دوست دارند را شناسایی کنند و از این علاقمندی‌ها برای تشویق کودک برای انجام رفتارهای خود استفاده کنند. به طور مثال به کودک خود بگویید: اگر اسباب‌بازی‌های خود را از داخل اتاق جمع کند و سر جایش بگذارد می‌تواند با دوستان خود بازی کند و …
*از موارد مورد علاقۀ کودک برای تشویق و ترغیب او استفاده کنید
اگر کودک شما یک رفتار خوب و پسندیده از خود نشان میدهد برای اینکه این رفتار را در او قوی تر سازید و باعث شکل گیری این حسن در رفتارش شوید میتوانید از علاقه مندی های کودک خود استفاده کنید و او را به این کارتشویق نمایید.
*رفتارهای مطلوب کودک را تشویق کنید
وقتی کودک رفتار مطلوبی انجام میدهد یا وقتی که مراقب خودش است به او پاداش دهید. مثلاً لبخند بزنید، نوازشش کنید و به او بگویید که کاری که انجام میدهد خوب است مثلاً «شادی جان، چه خوب با این جورچین‌ها داری بازی می‌کنی.»
*در برابر رفتار بد کودک به او توجه کنید در حدی که …
وقتی کودک رفتار نامطلوبی انجام میدهد، کار خود را متوقف کنید توجه او را به سوی خودتان جلب کنید و تا فاصله طول یک بازو به کودک نزدیک شوید. خم شوید آنقدر که هم سطح چشمان او باشید و برای جلب توجه کودک نامش را صدا بزنید.
* با صدای محکم و با آرامش بگویید : «نه!»
دست‌های کودک را محکم بگیرید و با لحن محکم و صدایی آرام بگویید «نه!» وقتی که «نه» می‌گویید همزمان اخم کنید و سرتان را به نشانۀ مخالفت از یک طرف به طرف دیگر تکان دهید. نگران نباشید! این کار روحیۀ کودک شما را جریحه‌دار نمی‌کند.
*به ازای همکاری کودک از او تشکر کنید
وقتی کودک آنچه را که از او خواسته اید انجام میدهد به او پاداش بدهید : «نازنین جان! آفرین بر تو که سریع کاری را که بابا ازت خواست انجام دادی!»
*جیغ و داد و گریه کودک را نادیده بگیرید
بعد از گفتن «نه» اگر کودک شروع به جیغ و داد و گریه کرد هیچ توجهی به او نکنید. منتظر وقفه‌ای در گریه‌اش باشید و از اینکه ساکت شده از او تشکر کنید و تلاش کنید تا او به فعالیتی دیگر مشغول شود.
*گوش کنید، بحث نکنید
ارتباط یک خیابان دو طرفه است. اگر می‌خواهید فرزندتان به شما گوش دهد، باید اول شما به حرف‌های او گوش دهید. کودکان نافرمان تمایل به اظهار نظر و استدلال دارند. اگر کودک احساس کند که صحبت هایش شنیده نمی‌شود، خشمگین می‌شود. اغلب موارد زمانی که کودک اصرار دارد کاری را انجام دهد یا ندهد، گوش دادن به او و صحبت کردن در مورد آنچه که او را ناراحت می‌کند، می‌تواند مشکل را حل کند. حال چگونه به یک کودک پنج ساله بیاموزیم که به حرفمان گوش دهد؟ به آرامی به او نزدیک شوید، با او هم‌قد شوید و صحبت کنید، بدون بالا بردن صدا.
*با آنها ارتباط برقرار کنید، آنها را مجبور نکنید
وقتی به کودکان چیزی را تحمیل می‌کنید، آنها تمایل به شورش و انجام همه کار‌های ممنوع پیدا می‌کنند. برای نمونه، مجبور کردن کودک شش ساله‌ای که مشغول تماشای تلویزیون است برای رفتن به رختخواب، کار بیهوده‌ای است؛ به جای آن بهتر است کنار او بنشینید و به آنچه می‌بیند علاقه نشان دهید. هنگامی که او توجه شما را ببیند، به درخواست شما پاسخ بهتری میدهد. کودکانی که با پدر و مادر خود ارتباط برقرار می‌کنند، با آنها همکاری بیشتری دارند.
* چند گزینه در اختیارشان بگذارید
کودکان دوست ندارند که به آنها گفته شود چه باید بکنند. اگر به کودک چهار سالۀ خود بگویید که او باید ساعت نُه در رختخواب باشد، تنها پاسخی که از او خواهید شنید، یک «نه» بلند است. اگر به پسر پنج ساله خود بگویید که کدام اسباب بازی را بخرد، او هرگز آن را انتخاب نخواهد کرد. به جای دستور دادن به کودکان امکان انتخاب بدهید. به جای اینکه او را به رختخواب بفرستید، از او بپرسید که می‌خواهد داستان الف یا ب را بخواند.
کودک می‌تواند همچنان خشمگین باشد و بگوید: «من به رختخواب نمی‌روم!» هنگامی که این اتفاق افتاد، آرامش را حفظ کنید و به او بگویید: «خوب، اما این یکی از گزینه‌ها نبود!» شما میتوانید این کار را تا چندین بار در صورت نیاز انجام دهید و به همان اندازه آرام باشید. هنگامی که مانند یک ضبط صوت کلامتان را تکرار کنید، بالاخره کودک تسلیم می‌شود.
از سویی دیگر دادن گزینه‌های زیاد به کودک نیز مناسب نیست. برای نمونه، اگر از کودک بخواهید یک لباس از کمدش انتخاب کند، گیج می‌شود. شما میتوانید با کم کردن گزینه‌ها به دو یا سه لباس که توسط شما انتخاب شده است، این مشکل را حل کنید و از فرزندتان بخواهید که یکی از آنها را انتخاب کند.
* به کودک احترام بگذارید
اگر می‌خواهید کودکتان به شما و تصمیم‌هایتان احترام بگذارد، باید به او احترام بگذارید. اگر تمایلات خود را به کودک تحمیل کنید، او سرباز خواهد زد. در ادامه چندین راه برای احترام گذاشتن در رابطه با کودک را بیان می‌کنیم:
*به دنبال همکاری با کودک باشید، و بر پایبندی به اصول و دستور‌ها اصرار نکنید.
*قوانین ثابتی برای همه فرزندان خود داشته باشید و تا هنگام اعمال آنها دچار سردر گمی نشوید.
*با کودک خود همدلی کنید و هرگز احساسات یا ایده‌های او را نادیده نگیرید.
*اجازه دهید کودک کار‌های شخصی‌اش را که می‌تواند، به تنهایی انجام دهد. بدین ترتیب این پیام را به او می‌دهید که به او اعتماد دارید.
