اعتراف یک کارشناس به اجرایی شدن سند 2030 در مدارس

سند 2030 و اجرایی شدن و یا نشدن آن در مدارس کشور از جمله موضوعات پرچالش و بحث برانگیزی است که همواره میان کارشناسان مطرح بوده و نظرات متفاوتی در این زمینه وجود دارد.

مدرسه آنلاین- به تازگی یکی از کارشناسان تعلیم و تربیت در این باره نظراتی را بر زبان رانده که قابل تأمل است.

ماشاءالله عالی حسینی کارشناس تعلیم و تربیت و دبیر کانون تربیت اسلامی در گفت‌وگو با فارس با اشاره به تعریف امور تربیتی، اظهار کرد: تعریف مفهوم امور تربیتی در تعریف و ماهیت اصطلاح «تربیت» قابل جستجو است؛ دانشمندان علم تربیت، تربیت را به معنای زمینه‌سازی رشد و شکوفایی استعدادهای مختلف نهفته فطری و درونی انسان تعریف کرده‌اند.

وی افزود: بنابراین «امور تربیتی» که موضوع آن رفتارهای مادی و معنوی متربیان است در همین راستا معنا می‌شود یعنی انجام کارها و یا برنامه‌ریزی و طراحی اموری که استعدادهای روحی ذوقی و هنری انسان‌ها  و تربیت شوندگان به کمال مطلق سوق دهد و شکوفا سازد.

* تربیت نسبت به تعلیم و آموزش، پدیده‌ای فراگیر و عمومی‌تر است

این کارشناس تعلیم و تربیت درباره گلایه‌‌ها نسبت به خلأ مسائل پرورشی در مدارس، اظهار کرد: گلایه‌مندی می‌تواند از این لحاظ باشد که این واقعیت با شرحی که داده شد تا حدی از سوی متصدیان امر که در قالب دولت‌های مختلف بر سر کار آمدند به دلایلی مغفول مانده و با بی اعتنایی از آن گذر کرده و به دشمن با القا سند 2030 غرب، فرصت حضور و نفوذ داده‌اند.

وی در پاسخ به این پرسش که «وزن پرورش نسبت به آموزش چقدر است؟»، گفت: برپایه معارف قرآن، سنت نبوی و با توجه به آنچه که پیش‌تر ذکر شد، تربیت نسبت به تعلیم و آموزش، پدیده‌ای فراگیر و عمومی‌تر است که علاوه بر پوشش تحولات آموزشی، تحولات روحی و ذوقی و هنری منجر می‌شود.

عالی حسینی ادامه داد: آموزش، جزئی از پرورش و جهت یافته و هدایت‌پذیر از آن است؛ و وزن و جایگاهی اینچنین با تربیت دارد یعنی آموزش زیر مجموعه فعالیت‌های تربیتی است و اینگونه، لاینفک از هم هستند؛ آیه شریفه «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ»، بهترین شاهد ادعاست.

* دوره کرونا فرصتی ایجاد کرد تا اولیای دانش‌آموزان باور کنند نقش اصلی در پرورش فرزندان خود دارند

عالی حسینی در خصوص ارزیابی‌اش از وضعیت پرورشی مدارس، گفت: بستگی به زاویه نگرش به مدارس دارد؛ اگر مدارس در فعلیت کنونی به جهت مدیریتی و فکر تصدی‌گری آن بنگریم، وضعیت رضایت بخشی ندارند. اما از نگاه قابلیت بالقوه استعدادها توجه کنیم، مرتبه بسیار والایی مشاهده می‌شود که امیدواریم با اصلاح مدیریت و برنامه‌ها به ظهور مطلوب این قوه‌ها برسیم.

وی در پاسخ به این پرسش که «در این دوره کرونا، وضعیت پرورشی در مدارس را چگونه ارزیابی می‌کنید؟»، افزود: دوره کرونا، فرصتی ایجاد کرد که اولیای دانش‌آموزان عملا باور کنند وظیفه خانواده و محیط خانه همچون مدرسه است و نقش اصلی در پرورش فرزندان خود دارند و این دو از هم جدا نیستند بلکه این دو محیط و فضایی مکمل و مستمر برای تربیت و شکوفایی استعدادهای فرزندان خویش هستند و اینکه باید مدارس و خانواده‌ها همواره و در راستای هم پیوندی ناگسستنی در سازندگی متربیان داشته باشند. بنابراین، هماهنگی و همفکری بین مدرسه و خانواده، ضرورتی اجتناب ناپذیر در تربیت است.

وی تصریح کرد: همچنین این وضعیت نشان داد که برای پیوند و مشارکت خانه و مدرسه، امکانات پیشرفته علمی تاثیر گذار مختلفی وجود دارد که غفلت از آن موجب ضعف و عقب ماندگی می شود.