دستور زبان: پیشوند و پسوند؛ انواع صفت
امروز فضای مجازی و بستر اینترنت به یکی از مراجع مهم برای دانش آموزان تبدیل شده است تا با مراجعه به آن پاسخ بسیاری از پرسش های خود را بیابند.
تحریریه مدرسه آنلاین تلاش می کند تا در این بخش اطلاعات به روز و مستندی را پیرامون موضوعات درسی تهیه و در اختیار کاربران فضای مجازی قرار دهد.
در این بخش بنا داریم تا نکاتی از دستور زبان فارسی باهم بخوانیم.
*پیشوندها و پسوندها به تنهایی معنی ندارند و بعد از ترکیب با کلمات معنای جدید به آنها می دهند و کلمات جدیدی می سازند. مهم ترین پسوندها عبارتند از:
گر، سار، زار، ستان، بان، مند، گاه، گین، ناک، -ٌ نده، دان، چه، انه، گار، ه
*صفت: کلمه ای که درموردهای ویژگی اسم حالت،مقدارو… توضیح می دهد.
صفت ساده: صفتی که یک ویژگی از اسم خود را توضیح می دهد.
صفت برتر: وقتی مقایسه بین دو فرد یا دو چیز است از کلمۀ «تر» استفاده می کنیم.
صفت برترین: وقتی مقایسه بین یک چیز یا یک فرد یا چند چیز یا گروه است از «ترین» استفاده می کنیم.
صفت لیاقت: صفت لیاقت صفتی است که شایستگی و قابلیت موصوف را در امری می رساند؛ مانند : فیلم دیدنی، کتاب خواندنی، لباس پوشیدنی و…
و ساختمان آن چنین است: مصدر+ ی :خوردنی، گفتن و …
فعل امر در مفهوم صفت لیاقت؛ مانند: اسرار مگو ( اسرار نگفتنی)
بن مضارع + اک: خوراک، پوشاک.
برخی از ساخت های فاعلی ثبوتی با مفهوم صفت لیاقت؛ مانند: خط خوانا ( خط خواندنی).
بن ماضی+ گار= ماندگار.
