ما شیرینی‌خورها مغز شیرینی داریم
میل به مصرف شیرینی‌جات معمولاً دلایل مشخصی دارد. کمبود برخی عناصر طبیعی در بدن یکی از شایع‌ترین این دلایل است. همچنین عوارض جانبی ناشی از مصرف برخی رژیم‌های غذایی ممکن است سبب ایجاد میل به شیرینی شود.
مدرسه آنلاین– پیچ و تیم همکارانش در مطالعه‌ای که نتیجۀ آن اخیراً در مجلۀ Physiology and Behavior منتشر شد نشان دادند که ترجیح مواد غذایی شیرین‌‌تر با افزایش فعالیت هیپوتالاموس بخشی از مغز که در کنترل اشتها نقش دارد در پاسخ به گلوکز مرتبط است.
بسیاری از ما میل خود به خوردن شیرینی را به گردن «دندان شیرینمان» می‌اندازیم اما باید تقصیر را به گردن مغز شیرین خود بیاندازیم. هم چنین، افرادی که این نوع از مغز را دارند ممکن است در طول زمان بیش تر وزن اضافه کنند. اکنون پژوهشگران دریافته‌اند که یک سازوکار عصبی پشت این ارتباطات وجود دارد.
به گزارش فرارو به نقل از نیوزویک، «کاتلین پیج» دانشیار پزشکی و یکی از نویسندگان مطالعه در مدرسه پزشکی کِک در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می‌گوید: «عوامل زیادی وجود دارد که ممکن است بر ترجیحات طعم شیرین تأثیر بگذارند از جمله ژن‌ها، سن، جنسیت، جذب طولانی مدت غذا و وضعیت بیماری.» او می‌افزاید: «در مجموع، شواهد نشان می‌دهد که منشأ یک دندان شیرین از هر دو مؤلفۀ ژنتیکی و محیطی ناشی می‌شود. مطالعات نشان داده که قرار گرفتن مکرّر در معرض شیرینی‌ها می‌تواند ترجیحات غذایی را تغییر دهد که نشان دهندۀ نقش مهمّ محیط است. سایر مطالعات بر روی ارتباط بزرگ و گستردۀ ژنوم نشان داده است که ژن‌های خاص با ترجیح زیاد برای شیرینی مرتبط هستند. طعم‌‌ها و همین ژن ها با مصرف بیشتر قند مرتبط هستند. جالب اینجاست که برخی از این ژن‌ها به شدت در مغز بیان می‌شود.»
ترجیح مواد غذایی شیرین‌‌تر با افزایش فعالیت هیپوتالاموس بخشی از مغز که در کنترل اشتها نقش دارد در پاسخ به گلوکز مرتبط است. برای بررسی این اثرات از 54 شرکت کنندۀ 18 تا 35 ساله خواسته شد که پیش و پس از مصرف نوشیدنی‌های شیرین تحت اسکن مغز قرار گیرند. هم چنین از آنان خواسته شد تا محلول‌های قندی با غلظت‌های مختلف را بچشند و بسته به ترجیح طعم به آن محلول ها امتیاز دهند. افرادی که محلول‌های قندی غلیظ‌تر را ترجیح می‌دادند پس از مصرف نوشیدنی‌های شیرین فعالیت بیشتری در هیپوتالاموس داشتند.
وزن شرکت کنندگان در طول یک سال اندازه گیری شد و افرادی که که طعم شیرین را ترجیح می دادند در طول دورۀ مطالعه بیشتر احتمال داشت وزنشان افزایش یابد.
مطالعات پیشتر صورت گرفته نشان داده‌اند که مناطق مرتبط با اشتها در هیپوتالاموس در پاسخ به مصرف گلوکز (برای مثال قند) غیر فعال می‌‌شوند. این غیرفعال‌سازی اغلب به عنوان نشانگر سیری یا احساس سیری در نظر گرفته می‌شود. علاوه بر این، مطالعات صورت گرفته مبتنی بر تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی نشان داده که افرادی که پس از غذا خوردن این کاهش قابل توجه در فعالیت هیپوتالاموس را تجربه نمی‌کنند اغلب در معرض خطر چاقی و قند نوع 2 قرار دارند.
هیپوتالاموس خانه چندین گیرندۀ مغزی با طعم شیرین است که ممکن است در میانجی‌گری فعال‌‌سازی هیپوتالاموس نقش داشته باشد. بنابراین، همه چیز به هم مرتبط است. ترجیح شما برای شیرینی به نحوۀ واکنش مغز شما به غذا خوردن و شاید این که بدنتان چگونه پیام سیری ارسال می‌کند مرتبط است.
پیج می‌گوید: «به خوبی شناخته شده که طعم نقش کلیدی در انتخاب غذا دارد. تمایل زیاد به شیرینی‌ها ممکن است بر الگوهای غذایی طولانی مدت و نتایج سلامتی از جمله خطر چاقی تأثیر بگذارد. درک ساز و کار بالقوه‌ای که زمینه‌ساز تفاوت‌های فردی در ترجیحات طعم شیرین و ارتباط آن با افزایش وزن است ممکن است به ارائۀ توصیه‌های تغذیه‌ای به منظور بهبود نتایج سلامتی کمک کند.»
در حالی که ممکن است دندان شیرین شما تا حدی سخت شده باشد محیط شما نیز تا حدی مقصر است. به عبارت دیگر، کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای مهار هوس‌های خود انجام دهید.
پیج می‌گوید: «افزایش قابل توجه قند و مصرف شیرین کننده‌‌های غیر مغذی با شدت بالا در چند دهۀ گذشته احتمالاً بر ترجیح طعم شیرین، انتخاب غذا و خطرات افزایش وزن تأثیر می گذارد.»
بهترین راه برای فرونشاندن میل قند خوردن وعده‌های غذایی منظم با پروتئین و فیبر بالا به منظور افزایش سیری و کاهش میان وعده است. تغییر جهت به سوی قندهای طبیعی مانند قندهای موجود در میوه‌‌ها و سبزیجات نیز می‌تواند به ارضاء دندان شیرین شما بدون افزایش میزان «قند فاقد انرژی» کمک کند.
