کتاب غصه نان، اکسیر جان: قصه های منظوم منتشر شد

بررسی زندگی بسیاری از انسان‌های موفق در طول تاریخ و در نقاط مختلف جهان نشان می‌دهد که این افراد بیشتر از بقیه انسان ها اهل مطالعه و خواندن کتاب بوده‌اند.

مدرسه آنلاین– نظر به اهمیت موضوع کتاب و کتابخوانی در این بخش و به صورت مرتب تلاش می‌شود تا به معرفی کتاب‌های برتر به ویژه تازه‌های حوزه نشر پرداخته شود.

کتاب «غصۀ نان، اکسیر جان: قصه‌های منظوم» اثر عطار نیشابوری به کوشش مهدی محبتی در حوزۀ ادبیات منظوم منتشر شده است. این کتاب را نشر کتاب پارسه در 288 صفحه منتشر کرده است.

در معرفی این اثر آمده است: «عطار بی‌تردید بزرگترین سازندۀ قصه‌های منظوم عرفانی در ادب فارسی است که توانسته بیش و پیش از همه، «روایتگری و روایت نگاری» را از حیث کمی و بسامدی گسترش بدهد و قصه‌های منظوم عرفانی را به میان مردم بکشاند. او همچنین از منظر کیفیت معنایی معنوی و نیز ساخت و بافت هنری قصه‌های عرفانی، سرآمد شاعران زبان فارسی است. در حقیقت هیچ شاعر عارفی به اندازۀ عطار، مفاهیم عمیق عرفانی را، با تکیه بر روایت، عمق و اعتلا نبخشیده است.
او در قصه‌های خود به طیف وسیعی از مسائل فکری، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، روحی و روانی می‌پردازد که در کمتر جایی از پهنۀ بزرگ ادب فارسی می‌توان آنها را دید یا نشانی از آنها جست؛ آن هم به شکل و شمایلی دلنشین و هنرمندانه که هم لذت برد، هم دگرگون شد و هم در خاطر نگه داشت.»

فریدالدین محمد بن ابراهیم نیشابوری، معروف به عطار نیشابوری، از عارفان و ادیبان به‌نامِ قرن ششم و هفتم هجری بود.

عطار، هم در نظم و هم در نثر سرآمد بود و آثارش حاوی ارزشمندترین نمونه‌های نظم و نثر فارسی هستند. او همچنین یکی از مهمترین چهره‌های عرفان ایرانی – اسلامی است.

کتاب «تذکره ‌الاولیاء» عطار، هم از این لحاظ که شرح زندگی و احوال و مقامات بسیاری از عارفان بزرگ و برجسته و مهم را دربرمی‌گیرد و هم از لحاظ نثر هنرمندانه‌اش، منبعی ارزشمند در تاریخ ادبیات عرفانی و نیز تاریخ نثر فارسی است.
عطار، قصه‌گو و تمثیل‌پردازی چیره‌دست و همچنین طنزپردازی رند و نکته‌سنج بود. طنز او، که نمونه‌هایی هنرمندانه از آن را در جای‌جایِ آثار منظومش می‌توان دید، طنزی نقادانه است که ناسازی جهان را می‌نمایاند و صاحبان قدرت و ثروت را دست می‌اندازد. عطار در قصه‌هایش دیوانگان رند را به صحنه می‌آورد تا با زبان گزنده‌ و طعنه‌زنشان حقایقی ناگفتنی را برملا کنند و نابسامانی‌های جامعه‌ای بحرانی و گرفتار ویرانی و مرگ را عیان سازند.

عطار در روزگاری بحرانی از تاریخ ایران زیست؛ روزگاری که مرگ و ویرانی بر زادگاه او، نیشابور، سایه انداخته بود. در طول زندگی‌اش، هم هجوم غزها به نیشابور و ویرانی نیشابور به دست آنها را دید و هم بعدها شاهد هجوم مغول‌ها به آنجا بود.
از عطار، جز «تذکره ‌الاولیاء» که به نثر نوشته شده و به آن اشاره شد، آثار منظوم فراوانی هم، در قالب غزل، قصیده، مثنوی و رباعی، به‌ جا مانده است. از آثار منظوم او می‌توان به «دیوان قصاید و غزلیات»، «منطق‌الطیر»، «مختارنامه» و «اسرارنامه» اشاره کرد.

کتاب «غصۀ نان، اکسیر جان: قصه‌های منظوم» را می‌توانید از اینجا تهیه کنید.