مولانا جلال الدین محمد بلخی؛ خداوندگار عشق و عرفان

جلال‌الدین محمد بلخی در سال ۵۸۶ هجری شمسی در بلخ به دنیا آمد.

مدرسه آنلاین_ معرفی مولانا

نام او محمد و لقبش در دوران حیات جلال‌الدین و گاهی خداوندگار و مولانا خداوندگار بوده است. بعد از حیات به مولوی نیز مشهور شده است. تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته اند.

پدر او مولانا محمدبن حسین خطیبی است که به بهاءالدین ولد معروف بود و او را با لقب سلطان العلماء نیز یاد کرده‌اند.بهاءولد از اکابر صوفیه واعاظم عرفا بود.

جلال الدین محمد ۱۳ ساله بود که به همراه پدرش بلخ را ترک کرد. وی شهر به شهر و دیار به دیار رفت و در طول سفر خود با فریدالدین عطار نیشابوری نیز ملاقات کرد و بالاخره علاءالدین کیقباد قاصدی فرستاد و او را به قونیه دعوت کرد. او از همان بدو ورود به قونیه مورد توجه عام و خاص قرار گرفت.

مولوی در هجده سالگی با گوهر خاتون دختر خواجه لالای سمرقندی ازدواج کرد و صاحب دو پسر به نام های سلطان ولد و علاءالدین محمد شد.

مولانا در آستانه ی 40 سالگی مردی به تمام معنی و عارف و دانشمند دوران خود بود و مریدان و عامه مردم از وجود او بهره‌ها می‌بردند. دیدار مولانا با شمس در سال 642 اتفاق افتاد که تغییری در احوالات مولانا به وجود آورد. مولانا مرید شمس شده بود و همین حسادت مریدان را برانگیخته بود و در عیان و نهان به شمس ناسزا می‌گفتند. 

فیه ما فیه، مکاتیب، مجالس سبعه از آثار مثور مولانا هستند. مثنوی معنوی و دیوان غزلیات شمس نیز از آثار منظوم مولانا به شمار می آیند.

این خداوندگار عشق و عرفان در 63 سالگی و در روز یکشنبه پنجم جمادی الاخر سال 672 هـ قمری بر اثر بیماری ناگهانی از این دنیای فانی به عالم بقا رخت اقامت افکند. پس از وفات خداوندگار بلخ و روم چهل شبانه روز عزا و سوگ بر پا بود و مردم اعم از پیرو جوان، مسلمان و گبر، مسیحی و یهودی در این عزا و سوگ شرکت می کردند.

آرامگاه مولوی در شهر قونیه در کشور ترکیه واقع شده است. در سال 1927میلادی مقبره مولانا را به موزه تبدیل کردند که با نام موزه مولانا شناخته شد.