ماه مهر، ماه شادی دانش آموزان یا مصیبت مناطق محروم

تا چند هفتۀ دیگر پاییز از راه می رسد و درهای مدرسه را به روی داشن آموزان باز می کند. با آغاز ماه مهر، شور و هیجان رفتن به مدرسه و بازی و درس و …در دل دانش آموزان می شکفد. البته خانواده ها نیز در کنار فرزندانشان در این شادی ها سهیمند. اما آیا این شادی برای تمام دانش آموزان کشور است؟

مدرسه آنلاین– روپوش های جدید، کیف و کفش نو و لوازم تحریر تازه امری است که تقریبا برای همۀ دانش آموزان اتفاق می افتد و این نو نواری برای دانش آموزان و والدین آنها لذت بخش است. گذشته از اینکه دانش آموزان به کدام مدرسه می روند، شوق بازگشایی مدارس متفاوت می شود. مدارس غیرانتفاعی با آموزشی برتر، کلاس های فوق العاده و خاص، کلاس های کم جمعیت با امکانات بالا و … و یا مدارس عادی که گاه وقع چندانی به آموزش همین دروس عادی هم گذاشته نمی شود، از ساعات ورزش و انشا چندان خبری نیست چه برسد به کلاس های فوق برنامه و آموزش های خاص و امکانات ویژه و تفریح و توجه مضاعف به دانش آموزان و … این مسئله در شهرها و روستاها و مناطق مختلف نیز متفاوت می شود. یعنی مناطق مرزی و محروم و روستاها از امکانات حداقلی مدارس عادی هم محرومند. همۀ اینها و مسائل دیگر دست به دست هم می دهد و میزان ذوق دانش آموزان به فرارسیدن ماه مهر را در مناطق و شهرها و روستاهای مختلف متفاوت می کند و صد البته والدین نیز در این ذوق و بی ذوقی شریک می شوند.

روپوش مدرسه که هر سال با توجه به مقطع تحصیلی متفاوت هم می شود امری است که برای خانواده های کم برخوردار به یک معضل و دغدغه تبدیل شده است. گرچه آموزش و پرورش می گوید الزامی بر روپوش مدرسه نیست اما غالبا مدارس پوشیدن آن را اجبار می کنند. اگر هم اجباری در کار نباشد عدم پوشیدن روپوش مدرسه حکایت از محرومی و فقر دانش آموز دارد.

سه سال پیش خبرگزاری مهر سیستان با توجه به این شرایط خواستار حذف لباس فرم از مدارس شده بود. باید دید در طی این سه سال آیا اقدامی در این راستا صورت گرفته است و یا مناطق محروم در این اوضاع اقتصادی و تورم باز هم مجبور هستند به زحمت برای فرزند خود روپوش مدرسه تهیه کنند و یا برچسب فقر را به جان خود و فرزندشان بخرند.

از آن رو که عموما فرزندآوری در مناطق محروم بیشتر است و قدرت اقتصادی آنها کمتر، تهیۀ چند روپوش برای فرزندان، به علاوۀ خرید کیف و کفش و لوازم تحریر و تغذیۀ مدرسه و … برای این خانواده های عائله مند و کم برخوردار کمرشکن خواهد بود و نه تنها آغاز سال تحصیلی برای آنان ذوقی ندارد بلکه ابتدای عزا و رنج آنها خواهد بود.

آیا در طی این چند سال که تأکید بر فرزندآوری هم می شود، جهت حمایت از خانواده های دارای چند فرزند در مناطق محروم اقدامی صورت گرفته است؟ آیا پوشیدن روپوش از مدارس این مناطق حذف شده است و یا خود مدارس تهیۀ روپوش دانش آموزان را به عهده گرفته اند تا گامی باشد برای از بین بردن فاصلۀ طبقاتی و برقراری عدالت لااقل در ظاهر دانش آموزان کشور؟ آیا برای کیف و کفش و لوازم تحریر این خانواده ها تدبیر و تعبیه ای شده است تا خانواده های محروم، دیگر نگران حداقل نیازهای مدرسه نباشند؟ آیا می توان امید داشت که جهت ایجاد عدالت آموزشی در کشور با توجه به نابرابری های اجباری در مناطق مختلف کشور، این نوع یکدستی ها در ظاهر برداشته شود؟ آیا صحیح است وقتی برابری در شهرها و روستاها و مناطق کشور معنایی ندارد، توقعات از ساکنان و دانش آموزان و والدین آنها برابر باشد؟ آیا امکانات و امتیازات ویژه ای برای این دانش آموزان نباید در نظر گرفته شود؟ کدام امتیازها برای دانش آموزان مناطق محروم و خانواده های کم درآمد آنها در اوضاع تورمی کشور لحاظ شده است؟

آیا امید می رود که ماه مهر امسال برای تمام دانش آموزان کشور و خانواده هایشان ماه شادی و شور و شوق باشد؟