دستور زبان؛ گروه اسمی، هسته و وابسته

امروز فضای مجازی و بستر اینترنت به یکی از مراجع مهم برای دانش آموزان تبدیل شده است تا با مراجعه به آن پاسخ بسیاری از پرسش های خود را بیابند.

تحریریه مدرسه آنلاین تلاش می کند تا در این بخش اطلاعات به روز و مستندی را پیرامون موضوعات درسی تهیه و در اختیار کاربران فضای مجازی قرار دهد.

در این بخش بنا داریم تا نکاتی از دستور زبان فارسی (گروه اسمی، هسته و وابسته) را بیان کنیم.

*هر گروه اسمی از یک اسم به عنوان هسته درست می شود که می تواند یک یا چند وابسته قبل یا بعد نیز بگیرد. ساختمان گروه اسمی را می توان این گونه نشان داد: (وابسته پیشین) +هسته +(وابسته پسین)؛ مثال: (این) کتاب (خواندنی)

*هستۀ گروه اسمی، اسم است یا هرچه در حکم اسم باشد. معیار تشخیص هسته، اضافه است که به شیوۀ زیر عمل می کند:

1. وابسته های پیشین به یکدیگر اضافه نمی شوند و در بین آن ها و هسته نیز اضافه وجود ندارد. مانند: این دو کتاب، این چند گلدان و …

2. اولین کلمه ای که نقش نمای اضافه می گیرد، هسته است. مانند کتاب ِ خواندنی، غذای خوردنی و …

3. عناصری که پس از هسته قرار می گیرند، وابسته های پسین هستند که همه به یکدیگر اضافه می شوند. مانند: کتاب ِ خوب ِ من

در دو مورد زیر وابستۀ پسین نقش نمای اضافه نمی گیرد:

1) نشانۀ نکره : انسانی شریف، خانه ای گلی و …

ب)وقتی که وابسته پسین، جملۀ تأویل پذیر باشد: دانش آموزی که درس خوان است.