نکات نگارشی؛ فعل است و جمع استاد

امروز فضای مجازی و بستر اینترنت به یکی از مراجع مهم برای دانش آموزان تبدیل شده است تا با مراجعه به آن پاسخ بسیاری از پرسش های خود را بیابند.

تحریریه مدرسه آنلاین تلاش می کند تا در این بخش اطلاعات به روز و مستندی را پیرامون موضوعات درسی تهیه و در اختیار کاربران فضای مجازی قرار دهد.

با توجه به اهمیت نگارش و ویرایش در انتقال میراث علمی و فرهنگی کشور و حفاظت از آن در این بخش بنا داریم تا نکاتی دربارۀ درست نویسی با هم بخوانیم. در اینجا دربارۀ فعل «است» و جمع واژۀ «استاد» نکاتی را می آوریم.

است در تلفظ همزۀ آغازی است می افتد و است به کلمۀ پیش از خود می چسبد. مثلا گفته می شود: «صبحتست» و نه « صبح است». حتی مصوت «a» آغازی آن نیز پس از کلمه های مختوم به مصوت می افتد. مثلا گفته می شود: «نورانیست» و نه «نورانی است». با این همه در کتابت همیشه «الف» است نوشته می شود: «صبح است»، «نورانی است»، مگر هنگامی که کلمۀ پیش از آن مختوم به «ا» یا به «و» باشد: «داناست» (و نه «دانا است»)، «نیکو ست» و (نه «نیکو است»).

استاد/اساتید  استاد وازۀ فارسی است و به صورت استاذ به عربی رفته و در جمع مکسر استاتیذ و اساتذه و در قرون متأخر، اساتید شده است. در فارسی بهتر است که آن را به «ان» جمع ببندیم و استادان بگوییم. 

منبع: غلط ننویسم، اثر ابوالحسن نجفی. ص22-23.