دو حکایت طنزآمیز از عبید زاکانی

حکایت نوعی از داستان کوتاه است که در آن درس یا نکته‌ای اخلاقی نهفته است. ادبیات فارسی ما سرشار از حکایات زیبای ادبی و اخلاقی است. داستان هایی که پند و اندرز می دهد و زیبایی های ادبی و زبانی آن گفتار و نوشتار خواننده را روان و زیبا می کند.

در مدرسه آنلاین حکایاتی از متون ادبی فارسی برای شما انتخاب و هر چند وقت یکبار منتشر می کنیم. در زیر دو حکایت طنزآمیز از عبید زاکانی به شما تقدیم می کنیم.

 *عربی را گفتند: شوربای گرم را چه نامند؟ گفت: کلّه‌جوش. گفتند چون سرد شود آن را چه خوانند؟ گفت: ما امانش ندهیم که سرد شود.

*سلطان محمود پیرمردی ضعیف را دید، که پشتواره‌ای خار می‌کشد. بر وی رحمش آمد؛ گفت: ای پیرمرد! دو سه دینار زر می‌خواهی؟ یا دراز گوش؟ یا دو سه گوسفند؟ یا باغی که به تو دهم تا از این زحمت رهایی یابی؟

پیرمرد گفت: زر بده، تا در میان بندم و بر دراز گوش بنشینم و گوسفندان در پیش گیرم و به باغ روم و به دولت تو  در باقی عمر آن جا بیاسایم. سلطان را خوشامد و فرمود: چنان کنند.

معنای لغات:

شوربا: آبگوشت/ پشتواره: باری که بر پشت حمل کنند، کوله بار، توشه دان/ درازگوش: خر، چارپا