دستور زبان فارسی؛ ترکیب وصفی و اضافی
امروز فضای مجازی و بستر اینترنت به یکی از مراجع مهم برای دانش آموزان تبدیل شده است تا با مراجعه به آن پاسخ بسیاری از پرسش های خود را بیابند.
تحریریه مدرسه آنلاین تلاش می کند تا در این بخش اطلاعات به روز و مستندی را پیرامون موضوعات درسی تهیه و در اختیار کاربران فضای مجازی قرار دهد.
در این بخش بنا داریم تا نکاتی از ترکیب وصفی و اضافی را با هم مرور کنیم.
*ترکیب اضافی: هر گاه دو اسم با یکدیگر همراه شوند، ترکیب اضافی به وجود می آید. مانند:کتاب فارسی، گلِ یاس و ….
در ترکیب اضافی به اسم اول مضاف و به اسم دوم مضاف الیه می گویند.
*ترکیب وصفی: هر گاه یک اسم با یک صفت همراه شود،ترکیب وصفی به وجود می آید.
درترکیب وصفی به اسم اول موصوف و به صفت موصوف الیه می گویند. مانند:گل زیبا، درخت بلند و …
*چند نکته درمورد صفت ها:
-رنگ ها از نوع صفت بیانی هستند.
-گرم ، سرد ، دراز و…… صفت هستند. وقتی که «الف» به آنها اضافه شود به اسم تبدیل می شوند؛ مانند گرما ، سرما و …
-توانا ، دانا و… صفت هستند. اگر «یی» به آنها اضافه شود، اسم می شوند؛ مانند: توانایی، دانایی و …
بعضی صفت ها هر گاه «ی» به آنها اضافه شود اسم می شوند.
*روش تشخیص صفت و موصوف از مضاف و مضاف الیه:
-میان موصوف و صفت و مضاف و مضاف الیه، «ویرگول» می گذاریم و کسره را برمی داریم و به آخر آن «است» اضافه می کنیم. اگر ترکیب معنای درست داشت وصفی است و اگر معنی درستی نداشت ترکیب اضافی است.
درختِ بلند: درخت، بلند است. (ترکیب وصفی)؛ درختِ خانه: درخت، خانه است. (ترکیب اضافی).
-به آخر ترکیب وصفی، «تر» اضافه می کنیم، اگر معنا داشت وصفی است و اگر نداشت اضافی است.
کیفِ علی: کیفِ علی تر (ترکیب اضافی). لباسِ کهنه: لباسِ کهنه تر (ترکیب وصفی).
-هرگاه (ی) به اسم اول اضافه کنیم، چنان چه ترکیب معنا داشت، وصفی است و اگر معنا نداشت اضافی است.
دفترِمریم: دفتری مریم (ترکیب اضافی)؛ مادرِ دلسوز: مادری دلسوز (ترکیب وصفی).
