داستان بامزه‌ی از دل برود هر آنکه از دیده برفت

ضرب المثل ها بخشی از شناسنامۀ یک ملت هستند و در همۀ کشورها و زبان ها رواج دارند. امروزه به دلیل کاهش مطالعه و افزایش استفاده از شبکه های اجتماعی از ضرب المثل ها کمتر استفاده می شود. ضرب المثل ها در باروری زبان نیز سهم مهمی دارند و فراموشی آنها زبان را لاغر و لاغرتر می کند.

ما در مدرسه آنلاین _ بر آن هستیم که ضرب المثل ها و داستان و ریشۀ آنها را بیاوریم تا هم یادآوری باشد و هم استفاده از آنها رواج بیشتری بگیرد.

داستان و کاربرد ضرب المثل «از دل برود هر آنکه از دیده برفت.» را با هم می خوانیم.

داستان

«ملا دلباختۀ دختر کدخدا شده بود. او از هر فرصتی برای ابراز عشقش استفاده می‌کرد. روزی از جانب عموی ملا نامه‌ای رسید که وضع او را ناگوار توصیف می‌کرد. درنتیجه پدر ملا وی را برای پرستاری و مراقبت از برادرش به محل زندگی او در شهری دور فرستاد.

ملای عاشق پیشه، برای اثبات دلدادگی خود و اینکه دخترک را هرگز فراموش نخواهد کرد به وی قول داد هر روز برایش نامه بنویسد. از آن به بعد هر روز نامه‌رسان درِخانۀ کدخدا را دق‌الباب می‌کرد.

دختر کدخدا نیز برای دریافت نامه، خود را شتابان به درب منزل می‌رساند.

به نظر شما این داستان چه فرجامی داشت؟ آیا ملا به وصال یار رسید؟!

بله… بالاخره نامه‌نگاری روزانه اثر خود را گذاشت و دختر کدخدا ازدواج کرد. اما نه با ملا… بلکه با نامه‌رسانی که هر روز او را به واسطۀ نامه‌های ملّا می‌دید.

به قول هاتف اصفهانی: «آنچه بینی دلت همان خواهد…»

کاربرد:

1- معمولاً رفت و آمد و دیدارهای دوستانه و منظم سبب به وجود آمدن محبت، علاقه و انس بیشتر آدم‌ها می‌شود و بر عکس آن، دور شدن از یکدیگر دوری و فراموشی را به همراه دارد. این مثل در تأکید همین نکته به کار می‌رود.

2- وقتی کسی مدت‌ها از دوستش خبری نگیرد، این ضرب‌المثل را به صورت سؤالی و به عنوان گلایه به کار می‌برند.