زنگ تفریحشعر و داستان

ریشه‌ی کینه شتری از کجا آب میخورد؟

ضرب المثل ها بخشی از شناسنامۀ یک ملت هستند و در همۀ کشورها و زبان ها رواج دارند. امروزه به دلیل کاهش مطالعه و افزایش استفاده از شبکه های اجتماعی از ضرب المثل ها کمتر استفاده می شود. ضرب المثل ها در باروری زبان نیز سهم مهمی دارند و فراموشی آنها زبان را لاغر و لاغرتر می کند.

ما در مدرسه آنلاین _ بر آن هستیم که ضرب المثل‌ها و داستان و ریشۀ آنها را بیاوریم تا هم یادآوری باشد و هم استفاده از آنها رواج بیشتری بگیرد.

ریشۀ ضرب المثل «کینۀ شتری» را با هم می خوانیم.

ریشۀ مثلِ کینه شتری

شتر حیوانی بسیار آرام و مهربان است و از نظر قدرت و استقامت در حمل بار نظیر ندارد و می‌تواند مسافت‌های طولانی را بدون خوردن آب طی کند. تحمل و مقاومت شتر در تشنگی زبانزد خاص و عام است.
از زمانی که شتر متولد می‌شود به او راه رفتن را آموزش می‌دهند و برای آهسته و تند رفتنش آهنگ‌هایی را می‌نوازند.

در کشور عربستان شتر ماده ناقه و شتر نر، لوک نام دارد. در کشور ایران به شتر نر لوک و به شتر ماده ارونه می‌گویند. جالب است بدانید به نوزاد شتر نر هاشی و به نوزاد شتر ماده مجی می‌گویند.

حال اگر ساربان‌ها شتر را آزار بدهند و او را عصبانی کنند، شتر از آنها کینه‌ به دل می‌گیرد و منتظر زمان مناسب برای گرفتن انتقام از ساربان می‌ماند. نکتۀ جالب این است که شتر هر چقدر هم که خشمگین باشد این را می‌داند اگر در زمانی که ساربان‌ها دور هم جمع شده‌اند به آن‌ها حمله کند، افراد دیگر با چوب به او می‌زنند. پس فقط به چشم‌های ساربان با کینه و خشم نگاه می‌کند و با صدای بلند نعره می‌زند.

️اما زمانی که شترِ کینه‌توز، ساربان مورد نظر را در بیابان تنها به چنگ آورد، انتقامش را از او می‌گیرد. اما ساربان‌ها برای این چنین مواردی نقشه‌ای طراحی کرده‌اند و آن اینگونه است که هنگامی که لوک یا شتر نر به دنبال ساربان می‌افتد، او لباس‌های خود را در هنگام فرار از تن درآورده و بر زمین می‌اندازد. لوک هم فریب می‌خورد که این خود ساربان است و لباس را گاز گرفته و روی آن می‌نشیند. در این فاصله ساربان می‌تواند خود را به دهکده یا جای امنی رسانده یا پنهان شود. اگر قبل از اینکه ساربان تمام لباس‌هایش را درآورده و پشت سرش بیاندازد، شتر او را بگیرد، به طرز خیلی وحشتناکی جانش را از دست خواهد داد.

کاربرد:

کینۀ شتری به صورت ضرب‌المثل در میان مردم رواج دارد و اشاره به افرادی دارد که تا انتقام خود را نگیرند آرام نمی‌شوند یا دربارۀ افرادی به کار می‌رود که اگر از کسی کوچکترین بدی‌ای ببینند تا آخر عمر در دلشان می‌ماند و کینه می‌شود.

نوشته های مشابه

یک دیدگاه

  1. یک سوالی که برای خود من پیش اومده، اینه که شما یبار میبخشی، دو بار، 10 بار، 20 بار، بالاخره از بخشیدن خسته میشی، چکار باید کرد اونوقت؟!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا