نیت کن و فال حافظت رو بخون؛ به تیغم گَر کشد دستش نگیرم
همۀ ما ایرانیان همواره در طول تاریخ به ادبیات و به‌خصوص شعر علاقه‌مند بوده‌ایم و البته بسیاری از ما خود اهل ذوقیم و دستی بر آتش شعر و ادبیات داریم. شعر همیشه بر نثر پیشی داشته و اقبال عمومی به آن بیشتر بوده است. در این میان حافظ برای ما جایگاه ویژه‌تری دارد.
مدرسه آنلاین– ما در اینجا قصد کرده‌ایم هر از گاهی غزلی از خواجۀ شیراز به دیدۀ پرمهر شما تقدیم کنیم.
غزل‌های روح‌نواز حافظ همدم لحظه‌های تنهایی، همنشین اوقات دلتنگی و مجلس‌آرای شب‌های چلۀ ماست. با آن فال می‌گیریم و بهگفته‌ها و نصایح شاعر شیراز دل می‌سپریم و به لسان غیبش ایمان داریم. حافظ از آن شاعرانی است که نه تنها خواص و متخصصان ادبیات زیبایی‌ها و لطافت‌های ادبی شعرش را درمی‌یابند و مورد پژوهش قرار می‌دهند و شاعران از شعرش حظی وافر می‌برند و برای جلایِ روح و پرورش طبع آن را از دست نمی‌نهند بلکه عموم مردم از هر رشته و حرفه‌ای که باشند آن را دوست دارند و با غزل‌هایش زندگی می‌کنند و گره از پیشانی می‌گشایند. حافظ به قول استاد بهاءالدین خرمشاهی نه تنها حافظ ذهن و زبان ماست بلکه حافظۀ ماست. حافظ حافظۀ ایرانی است.
تفألی به حافظ زدیم و این غزل زیبا آمد:
1- به تیغم گَر کشد دستش نگیرم
وگر تیرم زَنَد منّت پذیرم
2- کمانِ ابرویت را گو بزن تیر
که پیشِ دست و بازویت بمیرم
3- غمِ گیتی گر از پایم درآرد
بجز ساغر که باشد دستگیرم؟
4- برآی ای آفتابِ صبحِ امّید
که در دستِ شبِ هجران اسیرم
5- به فریادم رَس ای پیرِ خرابات
به یک جرعه جوانم کن که پیرم
6- به گیسویِ تو خوردم دوش سوگند
که من از پایِ تو سر بر نگیرم
7- بسوز این خرقهٔ تقوا تو حافظ
که گر آتش شَوَم در وی نگیرم
معنی فال:
خیلی انتظار کشیده‌اید و خیلی تلاش کرده و دوندگی داشته‌اید و حالا دل به دریا زده و می‌گویید هرچه بادا باد! این بهترین کار است. تازه کار درست انجام می‌دهید به شرط اینکه از تلاش دست برندارید، ولی همینطور خود را به دست تقدیر بسپارید. اگر این شهامت را حفظ کنید حتماً موفق می‌شوید.
