همه ی چیزهایی که باید دربارۀ ضمایر اشاره در عربی بدانید

امروز فضای مجازی و بستر اینترنت به یکی از مراجع مهم برای دانش آموزان تبدیل شده است تا با مراجعه به آن پاسخ بسیاری از پرسش های خود را بیابند.

تحریریه مدرسه آنلاین تلاش می کند تا در این بخش اطلاعات به روز و مستندی را پیرامون موضوعات درسی تهیه و در اختیار کاربران فضای مجازی قرار دهد.

امروز به بحث ضمایر اشاره می‌پردازیم.

اسم اشاره در عربی 

کلماتی که برای اشاره به چیزی به کار می‌روند به‌عنوان «ضمیر اشاره» یا «اسم اشاره» (اِسْمُ الْإِشارَةِ)‌ شناخته می‌شوند. برای مثال، جمله و عبارت زیر را در نظر بگیرید:

*هَذَا كِتَابٌ (این یک کتاب است.)

*ذَلِكَ الْكِتَابُ (آن کتاب)

در مثال‌های بالا هَذَا و ذَلِكَ اسم اشاره هستند. چیزهایی که به آن‌ها اشاره می‌کنیم، «مشارالیه» نامیده می‌شوند. بنابراین، «كِتَابٌ» و «الْكِتَابُ» اسم اشاره هستند.

اسامی اشاره در عربی دو شکل دارند: اسم اشارۀ نزدیک (اِسْمُ الإِشارَةِ لِلْقَرِيْبِ) و اسم اشارۀ دور (اِسْمُ الإِشارَةِ لِلْبَعِيدِ). 

اسم اشاره در عربی شامل اسم اشارۀ دور و نزدیک، اسم اشارۀ مذکر و مؤنث، اسم اشارۀ مثنی و جمع، اسم اشارۀ اشیا و اسم اشارۀ  می‌شود که در زیر به بررسی آنها می‌پردازیم.

اسم اشارۀ مذکّر نزديک:

برای اسم اشارۀ مفرد مذکّر نزدیک از کلمه «هذا» به معنای (این) استفاده می شود. نمونه از اسم اشاره مفرد مذکر : هذا الاَب.

اسم اشارۀ مثنی مذکّر نزدیک شامل کلمات «هذان» و «هذین» به معنای (اینان) و برای اشاره به دو نفر، می باشد. نمونه ای از کاربرد اسم اشاره مثنی مذکر نزدیک: هذان البائعان الشاکران.

برای اسم اشارۀ جمع مذکّر، کلمه «هولاء» به معنای (اینان) به کار می رود. نمونه از کاربرد اسم اشاره هولاء: هولاء الاخوان.

 اسم اشارۀ مذکّر دور 

برای اسم اشارۀ مفرد مذکر دور کلمه «ذلک» به معنی (آن) کاربرد دارد. نمونه کاربرد اسم اشاره مفرد مذکر: ذلک الاَب.

برای اسم اشارۀ دور مثنی مذکّر از کلمه «ذانک و ذینک» استفاده می شود. اما در مباحث کتاب کاربرد ندارد.

برای اسم اشارۀ دور  جمع مذکّر از «اولئک» به معنی آنان استفاده می گردد. نمونه ای از کاربرد این اسم اشاره را مشاهده نمایید: اولئک رجال صادقون.

اسم اشارۀ مؤنث نزدیک

اسم اشاره مونث نزدیک سه حالت دارد:

اسم اشارۀ مفرد مونث نزدیک کلمه «هذه» به معنی (این) است، مانند: هذه الاُم.

اسم اشارۀ مثنی مونث نزدیک کلمات «هاتان، هاتین» به معنای (اینان) برای دونفر، می باشد.

اسم اشارۀ برای جمع مونث نزدیک، مانند جمع مذکر نزدیک است و از کلمه «هولاء» استفاده می شود.

اسم اشارۀ مؤنث دور

اسم اشارۀ مونث دور نیز سه حالت را شامل می‌شود:

برای اسم اشارۀ مفرد مؤنث دور کلمه «تلک» به معنی (آن) به کار می‌رود. مانند: تلک الاُم .

اسم اشارۀ مثنی مؤنث دور «تانِکَ و تَینِکَ» است.

برای اشارۀ به دور در جمع مؤنث کلمه اولئک (اینان) به کار می‌رود.

اسم اشارۀ جمع غیرانسان

برای اشاره به همه اسم‌های جمع غیرانسان، صرف‌نظر از جنسیتشان، برای چیزهای نزدیک از «هَذِهِ» و برای چیزهای دور از «تِلَک» استفاده می‌شود، مانند این مثال‌ها:

*هِذِهِ السَّيَّارَات جَدِيْدَة (این ماشین‌ها نو هستند).

*هَذِهِ الأَقْلَام غَالِيَة (این خودکارها گران هستند).

*هَذِهِ كَرَاسِي (این‌ها صندلی هستند).

*تِلْكَ طَاوِلَات (این‌ها میز هستند).

*تِلْكَ الكِلاب أَلِيْفَة (آن سگ‌ها اهلی هستند).

*لا تُحَرِّكْ تِلْكَ الكَرَاسِي (آن صندلی‌ها را حرکت نده).

اسم اشارۀ مکان

برای اشاره به مکان، از اسم‌های اشارۀ هُنَا، هُنَاکَ و هُنالِک استفاده می‌شود. هُنَا برای مکان نزدیک، و هُنَاکَ و هُنَالِکَ برای مکان(های) دور هستند. تعداد اسمی که به دنبال این اسم‌های اشاره می‌آید، بر شکل آنها تأثیری ندارد، مانند این مثال‌ها:

*هُنَا القَاهِرَة (اینجا قاهره است).

*هُنَا مَدْرَسَة وَهُنَاكَ مُسْتَشْفَى (اینجا یک مدرسه است و آنجا یک بیمارستان).

*هُنَا كُرْسِيَان وَهَنَالِكَ ثَلاثَةُ كَرَاسِي (اینجا دو صندلی است و آنجا سه صندلی).

*هُنَا أَسْكُن وَهَنَاك أَدْرُس (من اینجا زندگی می‌کنم و آنجا درس می‌خوانم).