آموزشیچند رسانه ای

کلیپی دردناک از سقف آرزوهای دانش آموزان دشتیاری

کلیپی در شبکه های مجازی از دانش آموزان شهرستان دشتیاری استان سیستان و بلوچستان دست به دست می شود که قابل تأمل است؛ کلیپی که در آن مشاهده می شود سقف آرزو و درخواست دانش آموزان این منطقه بسیار اندک و متفاوت با سقف آرزوی هم سن و سالانشان در نقاط دیگر کشور است.

مدرسه آنلاین-  در این کلیپ که به آن اشاره شد یکی از خیران حاضر در منطقه از تعدادی از دانش آموزان در مورد آرزوهای آنها می پرسد که در پاسخ کلماتی همانند دمپایی، کیف و کفش می شنود و روایتی تلخ از محرومیت های این دانش آموزان را به تصویر می کشد.

گفتنی است بررسی های بیشتر خبرنگار ما در مورد این کلیپ گویای آن است که تاریخ ضبط آن حدوداً برای یک و نیم سال پیش است ولی از آنجا که تصور نمی کنیم شرایط کنونی منطقه نیز نسبت به آن تغییر کرده باشد و از سویی نیز این کلیپ در حال حاضر نیز دست به دست می شود، اینجا دوباره به آن اشاره کرده ایم.

در ادامه این کلیپ را مشاهده خواهید کرد:

نوشته های مشابه

‫23 دیدگاه ها

  1. چه خوب گفت پروین اعتصامی این نگینی که می بینی بر تاج پادشاه است اشک دیده ما و خون دل یتیم است

    1. دوست عزیزاین لباسهاقطعا مال خیرین بوده چون فک نکنم اونجا اصلا اینقدشرایط زندگی ایده ال باشه که خانومابتونن خیاطی کنن

    2. مردیکه الکی از دهن آدم حرف در. نیار چطور شما ها لباس دارین ولی برای چیز های دیگه محتاج هستین ، لباس دست دوز یکی از هنر های بلوچستان هست. و برای دوختش قرار نیست منت هر بی سر و پایی رو بکشند ، و میتونند خودشون بدوزند و درست کنند، شما به جای این حرف ها برو یکم خودتو درست کن ، لباس دیگه هم درباره‌ی محلی که درباره اش هیچی نمیدونی نظر نده

  2. چطور لباس دست دوز شده وقشنگ دارند ولی برای دمپایی پول ندارند ؟ قابل قبول نیست ، شاید احتیاجات دیگری داشته باشند ولی غیر ممکن است برای دمپایی محتاج باشند.

    1. دوست خوبم که سعی داری اینا رو دروغ جلو بدی
      پوشش مردم اون منطقه کلا همین هست و قیمت کمی هم داره
      بیا قبول کن که حکومت مردم رو زیر پاش له کرده
      99 درصد مردم ایران از دنیا زده شدن
      اون یک درصد هم ساندیس مجانی میخورند و زندگی هم بر وفق مرادشون هست
      ما با این تمدن باید الان قدرتمندترین کشور دنیا بودیم
      متاسفانه متاسفانه مردم آدم اشتباهی رو انتخاب کردند و باید منتظر دوران چرخ تاریخ باشیم و امید داشته باشیم به روزی که بتونیم به عنوان یک ایرانی زندگی ای رو که لایقش هستیم داشته باشیم

      1. شماها با فکر ماورایی مواظب باشید و طفل یک ساله ره صد سال رفتن را بزارید کنار ایرانی باید این باشد و از این حرفها شما خودتان را خقیر و پست بیارزش نکنید نمیخواهد ایران را با ژاپن و اروپا مقایسه کنید هر بدی میشه مال ایرانه خرابی و بدبختی وگرفتاری واروپا گل و بابل است فقط انتظار دارید کسی دیگه از خودتان یک شبه کشور را اباد کنه فقط تحقیر کردن بابا دوست نداری نمیتونی برو انور زندگی کن بدون دغدغه بدون زحمت و تلاش کی موفق شد تو دوم باش همه بایید تلاش و زحمت بکشند اگر ۹۹ درصد در فقر و بدبختی زندگی میکنند این کشور را ایتیوپی مقایسه کردی احمق پس تو چقدر بی سواد و غارنشین بودی این همه اختراع و متخصص از خونه خالت امدهاند چرا چرندیات میگویید تا کی از خود بیزاری و تحقیر مردم خسته میشوید برو اروپا هم زندگی کن و هم پزشو بده

  3. خاک برسرت دکتر الکی. از طرف خود بی مغزت حرف بزن نه از طرف 99% مردم ایزان
    خاک بر سرت نفهم

  4. خاک برسرت دکتر الکی. از طرف خود بی مغزت حرف بزن نه از طرف 99% مردم ایزان
    خاک بر سرت نفهم

  5. خوب خیلی چیزا الکی مثل همین سلام فرمانده که اون همه هزینه برداشت خرج مناطق محروم کنند یکم کمتر بردن چی میشه شب گرسنه که نمی خوابند

  6. اگر به جای دستیاری سیستان و بلوچستان کشورم یکی از مناطق سوریه و عراق و افغانستان و لبنان مستضعف بود سیل کمک های بشر دوستانه جمهوری اسلامی روانه شده بود. اما این کودکان عزیزم سقفی بر روی سرشان نیست تا آرزویی داشته باشند.

  7. من یک ایرانگردم و اکثریت نقاط ایران رو رفتم منطقه سیستان و خیلی از روستاهای مناطق کم برخوردار وضعیت مثل این یا کمی بهتر یا بدتر هست .بحث لباس که شد اکثریت مناطق دارای فرهنگ قومیتی لباس های سنتی مطابق فرهنگشون که غالباً خودشون درست میکنن میپوشند و شرایط این نیست که خرید کرده باشند.

  8. در دوران ب اصطلاح طاغوت کاخ نشین و کوخ نشین داشتیم،ظاهرا فقط ساکنین کاخ عوض شدند وگ نه وضع عموم مردم اسفبار است

  9. من خودم تو اون منطقه با مردمش زندگی کردم
    مردانی رو دیدم که چشمشون به دست زنهاشون بود که با سوزن دوزی نون شب رو در میاوردن و خودشون کار خاصی نمیکردن
    و مردانی رو هم دیدم که کمر همت بستن و با کمک دولت که بهشون بنزین با نرخ کم میداد تا بتونن بفروشن و کمک های دیگه از دولت گرفتن و خودشون رو از فقر فقری که شب نون نداشتن برای خوردن،نجات دادن ایشون که یکی از دوستان ما هست الان در عرض ۱۵ سال توی کیش و قشم صاحب هتل هست و خداروشکر بسیار ثروتمند …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا