مشاعره با حرف ف

فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب     که حیف باشد از او غیر او تمنایی(حافظ)

فرض ایزد بگذاریم و به کس بد نکنیم           آنچه گویند روا نیست نگوییم رواست(حافظ)

فیض روح القدس ار باز مدد فرماید              دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می کرد(حافظ)

فرزند بنده ای است خدا را، غمش مخور          تو کیستی که به ز خدا بنده پروری(سعدی)

فریاد که من از همه دیدار ِ تو را                   مشتاق ترم وز همه محروم ترم …(هاتف اصفهانی)

فلک همیشه به کام یکى نمی گردد                که آسیاى طبیعت به نوبت است اى دوست(شهریار)

فریاد که از عمر جهان هر نفسی رفت              دیدیم کزین جمع پراکنده کسی رفت(سایه)

فریاد که گر تشنه در این شهر بمیرم                جز دیده کس آبی به لب من نچکاند(خواجوی کرمانی)

فراخی در جهان چندان اثر کرد                      که یک دانه غله صد بیشتر کرد(نظامی)