سبز کردن سبزه برای سفرۀ عید یکی از سنت های ایرانیان برای نوروز است که از دوران کهن در این سرزمین مرسوم بوده و جزو شناسنامه های نوروزی ایرانیان به شمار می رود.
مدرسه آنلاین_این سنت ریشه در باورهای مردم دارد. داستان چنین است که در ایام نوروز در ظروف یا گلدان هایی سبزه می کاشتند. اغلب هفت نوع غله را بر هفت ستون می کاشتند و خوبی و بدی رویش آن را مطنۀ نیک و بد آن محصول در سال آینده می گرفتند. در همین جهت 25 روز پیش از نوروز، دوازه ستون از خشت خام برپا می کردند که در هر ستونی بذر گیاهی کاشته می شد. این گیاهان عبارت بودند از گندم، جو، برنج، باقلا، کاجیله، ارزن، ذرت، لوبیا، نخود، کنجد، ماش و عدس و این گیاهان را آب می دادند و مراقبت می کردند و از آنها نمی چیدند تا روز ششم فروردین که آنها را می آوردند و در میان مردم برای مبارکی و میمنت تقسیم می کردند. کاشت این دانه ها برای تفأل بود و معتقد بودند که کشت هر محصولی که در این موقع بهتر به عمل بیاید در آن سال مقرون به صرفه خواهد بود. (برگرفته از مقالۀ «همه روزگار تو نوروز باد (پژوهشی دربارۀ نوروز)» از منصور رستگار فسایی. مجلۀ ادبستان فرهنگ و هنر، اسفند 1370، ش پیاپی: 27)
