سالی که نکوست، از بهارش پیداست

ضرب‌المثل‌ها بخشی از شناسنامۀ یک ملت هستند و در همۀ کشورها و زبان‌ها رواج دارند. امروزه به دلیل کاهش مطالعه و افزایش استفاده از شبکه‌های اجتماعی از ضرب‌المثل‌ها کمتر استفاده می شود. ضرب‌المثل‌ها در باروری زبان نیز سهم مهمی دارند و فراموشی آنها زبان را لاغر و لاغرتر می کند.

ما در مدرسه آنلاین_ بر آن هستیم که ضرب المثل‌ها و داستان و ریشه و کاربرد آنها را بیاوریم تا هم یادآوری باشد و هم استفاده از آنها رواج بیشتری بگیرد.

ریشه و کاربرد ضرب المثل «سالی که نکوست، از بهارش پیداست» را امروز می‌خوانیم.

توضیح:

این مثل قسمتی از شعر «آصفی هروی» است:

آن حور که خط مشکبارش پیداست                    پیرامُن گل بنفشه‌زارش پیداست

امسال طروات عذارش پیداست                        سالی که نکوست از بهارش پیداست

و شیخ بهایی نیز چنین سروده:

خوش باش که آن سرا چنین خواهد بود            سالی که نکوست، از بهارش پیداست

کاربرد:

این مثل به این معناست که از چگونگی حال و وضع شروع هر کار و وضعی، می‌توان به پایان آن پی برد. اگر خوب شروع شود، تا آخر خوب است و اگر بد شروع شود، تا آخر همراه بدشگونی و سختی است.

معنای لغات:

نکو؛ نیکو: خوب 

حور: یار زیبارو

خط مشکبار: صورت زیبا و خوشبو

طراوت عذار: تازگی و لطافت چهره

منبع: فوت کوزه‌گری از مصطفی رحماندوست. جلد اول.