درست نویسی؛ آن که و این که را جدا بنویسیم یا سرِ هم؟
امروز فضای مجازی و بستر اینترنت به یکی از مراجع مهم برای دانش آموزان تبدیل شده است تا با مراجعه به آن پاسخ بسیاری از پرسش های خود را بیابند.
تحریریه مدرسه آنلاین تلاش می کند تا در این بخش اطلاعات به روز و مستندی را پیرامون موضوعات درسی تهیه و در اختیار کاربران فضای مجازی قرار دهد.
با توجه به اهمیت نگارش و ویرایش در انتقال میراث علمی و فرهنگی کشور و حفاظت از آن در این بخش بنا داریم تا نکاتی دربارۀ درست‌نویسی و درست‌گویی با هم بخوانیم.
امروز می‌خواهیم دربارۀ جدانویسی یا سرهم‌نویسی «آن را»، «تو را»، «آن که» و «این که» با هم بخوانیم.
*آن را/ تو را: «را» علامت مفعول صریح، واژۀ مستقلی است و همچنانکه در جاهای دیگر جدا از کلمۀ قبل نوشته می‌شود (مثلاً این را و نه اینرا، وی را و نه وی را، ایشان را و نه ایشانرا) از دو کلمۀ آن و تو نیز باید جدا نوشته شود. بنابراین باید نوشت «آن را» و نه «آنرا»، «تو را» و نه ترا.
«را» در «مرا» چسبیده نوشته می‌شود، زیرا دو کلمۀ من و را در یکدیگر مزج شده و ترکیب مرا ساخته‌اند، به طوری که دیگر نمی‌توان آنها را از هم جدا کرد.
آن که/ این که: ضمیر اشارۀ «آن» و «این» هرگاه مقدم بر حرف «که» بیاید معمولاً چسبیده به آن نوشته می‌شود:
به شُکرِ آنکه شِکُفتی به کامِ بخت ای گل نسیمِ وصل ز مرغِ سحر دریغ مدار(حافظ)
اینکه پیرانه‌سَرَم صحبتِ یوسف بنواخت اجر صبریست که در کلبهٔ احزان کردم(حافظ)
ولی اگر «آن» و «این» به معنای «آن کس (یا آن چیز)» و «این کس (یا این چیز)» باشد بهتر است که جدا از «که» نوشته شود:
آنکه پامال جفا کرد چو خاک راهم خاک می‌بوسم و عذر قدمش می‌خواهم (حافظ)
اینکه تو داری قیامتست نه قامت وین نه تبسم که معجزست و کرامت(سعدی
منبع: غلط ننویسیم، اثر ابوالحسن نجفی
